Blog 4

Blog 4
Airly beach, laatste lessen en outreach voorbereiding
Hallo allemaal hier weer een update van mijn discipelschap training hier in Townsville. Als eerste excuses voor de weinige updates die ik heb gegeven de laatste weken. Het blijkt allemaal wat drukker dan gedacht.
Een aantal weken terug ben ik dus op mijn eerste korte outreach gegaan naar Airly beach. Sommige van jullie hebben misschien het filmpje wel gezien dat is uitgezonden in de kerk. Voor diegenen die het niet hebben gezien hier in het kort wat ik heb gedaan en meegemaakt tijdens deze bijzondere week:
Zondag reden we met het hele team (12 stuks) naar Airly. We arriveerde bij een bungalow van YWAM Whitsundays. Dit was een klein huisje waar de meeste van ons konden verblijven. Er was geen wifi in het huisje en we deelde één badkamer met 10 mensen. Dit was wel wat anders dan dat ik gewend was aangezien 7 van de tien jonge vrouwen zijn. Voor iemand die alleen 3 broers heeft is het best wel aangrijpend om te zien hoeveel tijd de zelfs meest claustrofobische vrouw in zo’n kleine badkamer kan doorbrengen.
Maandag begonnen we met het programma dat er als volgt uitzag:
Morgen: vrij
Middag: Naar de stad evangeliseren/ positief inbreng in de community zijn.
Avond: Naar de stad evangeliseren/ positief inbreng in de community zijn.

Toen we de eerste twee dagen de stad in gingen om te evangeliseren was ik best zenuwachtig. Wie loopt er nou naar een random vreemde toe en begint een gesprek. Het doel was niet perse om ze te bekogelen met het evangelie, maar om een positieve inbreng te zijn in het leven van sommige mensen.
Airly beach is een van de populairste plekken langst de oostkust voor backpackers om te feesten en te drinken. Het was super raar om middennacht compleet nuchter tussen alle dronken jongeren te lopen. Het was ook best wel confronterend om te bedenken dat als ik God niet in mijn leven had gehad, ik er waarschijnlijk tussen zou lopen. Het leek alsof iedereen zo hopeloos op zoek was naar dat ene beetje gevoel van vervulling en waardering. En ze zaten allemaal op de compleet verkeerde plek.
Maargoed…. We gingen dus op zoek naar mensen die er alleen of verdrietig uit zagen en probeerde dan een gesprek aan te knopen en interesse te tonen. De eerste twee dagen was dit heel lastig en we werden vaak afgewezen of genegeerd.
We kwamen op het idee om water of ijs uit te delen, zodat we iets hadden wat iedereen ook echt wilde hebben. De tweede dag ging ook dit niet echt lekker en ik had het gevoel dat ik een beetje voor niks naar Airly was gekomen. ‘Mensen die niet geholpen willen worden kan je ook niet helpen’ dacht ik.. Die avond ben ik gaan bidden en heb ik God gevraagd of Hij mij alstublieft wilde gebruiken om een verandering in het leven van mensen te zijn en ze echt een stapje dichter bij God te brengen. Ik weet dat God door je heen kan werken zonder dat je dat zelf door hebt, maar als je het zelf op het zelfde moment voelt, kan dat juist zo’n bemoediging zijn.
De volgende dag had ik best een hoge verwachting van wat er zou gebeuren. Goede opbouwende gesprekken? 2 minuten na dat ik de bus uit stapte zag ik een man met een elektrische gitaar midden in een park zitten. Dat was cool.. iemand met een gitaar. Uit het niets begon die tegen mij en Corina (de persoon die samen met mij de straat op ging) te praten. 90 minuten later waren we nog steeds in een heel goed gesprek. Hij vertelde zelfs stukken van zijn leven die die nog maar aan 1 iemand anders had verteld.
De daarop volgende avond was ik elke avond alleen maar verwikkeld in hele opbouwende en diepgaande gesprekken met complete vreemdelingen. Ik denk dat de meeste mij meer hebben geleerd dan ik hun. Aan het einde van de week had ik er ook bijna geen moeite meer mee om op een random persoon af te stappen en in alle vrijheid naar zijn of haar leven te vragen. Echt tof om te zien hoe trouw God is en hoe Hij je gebeden hoort en beantwoord.
Ik wil jullie aanmoedigen om gewoon op iemand af te stappen als je iemand ziet die alleen is of het lijkt dat ze wel wat bemoediging kan gebruiken.
Na dat we weer terug kwamen op de basis en het hele weekend hadden om bij te komen, startte we weer met 3 weken lessen.
De eerste week ging het over geestelijke strijd. Het is niet iets om bang voor te zijn, maar wel om bewust van te zijn. Het is zo cool om te beseffen hoeveel autoriteit God ons heeft gegeven op dit gebied.
De daarop volgende week was het onderwerp relaties. Dit was voor mij wel een van de meest indrukwekkende weken. Ik dacht dat ik alles op dit gebied wel op een rijtje had. Het tegendeel bleek waar. Er is zoveel dat ik nog niet wist over romantische relaties, vriendschappen en het liefhebben van je naaste. Ik weet nog steeds lang niet alles, maar ik ben wel weer een stapje verder. Het verschil tussen vertrouwen en liefhebben was ook een van de vele onderwerpen die mij het meest aanspraken.
Hierna volgde een week met als onderwerp: Missies. Missies ging niet zo zeer over het reizen naar een ander land om te evangeliseren, maar over hoe je Jezus kan representeren in het normale leven hier op aarde. Als wij geschapen zijn in het evenbeeld van God…. Hoe doen wij dan onze zaken? Of wat voor kwaliteit product/werk leveren we dan?
Nu is het de laatste week voor dat ik op outreach ga naar Papua nieuw Guinea. Ik zal eerst een weekeind in Port Moresby (de hoofdstad) verblijven en dan afreizen naar Kerema. Ik ga zeer waarschijnlijk helpen in ziekenhuizen en les geven in kerken en scholen. De laatste paar weken rijden we terug en zullen we als team een aantal oogklinieken opzetten.
Over twee dagen vertrek ik alweer. Ik heb in Papua zeer waarschijnlijk geen stroom en internet voor 6 weken. Wees dus niet verrast als ik waarschijnlijk niet direct antwoord op berichten! Zodra ik terug kom zal ik proberen weer een nieuwe blog te schrijven!
Groetjes vanuit Townsville,
Lukas